Sahip olmak negatif bir duygudur, şişik bir egodur sahiplik…
Bir şeye sahip olmak yerine paylaşmak eski değerlerimize geri dönmek, olmayana vermek, aç yatanı gözetlemek, kimsesize sahip çıkmak aidiyet ve fedakarlık gerektirir; ruhumuza iyi gelir…
Toplumlar aidiyet duygusundan uzaklaştı ve biz bireysel yalnız ruhlara dönüştük…
Oysa; aidiyet daha iyileştirici, daha insani bir duygudur ve toplumun uyanış zaman gelmiş de geçmektedir…
Hala derin uykuda olanlar,uyanış; yan komşuyu ekarte etme ile değil aklını başına almayla başlar…
Araştırmacı yazar Eray Hacıosmanoğlu ‘ nun da dediği gibi “ Büyük şehirlere göç edip kimseyi tanımamanın verdiği acıyla gördüğümüz birine sorduğumuz nerelisin kimlerdensin sorusu yalnızlığın acısını dindirmek için sorulmuş gibi kim olduğunu o göklere şahit olan başka insanlardan da duymak ister gibi kendini ve seni dünyaya getiren büyüklerin karşısındakinin zihinlerini arar gibi kendini ve seni dünyaya getiren büyüklerini karşıdakinin zihinlerinde arar gibi tıpkı kapı komşunun tanımadan eskiden hayatların içinde diğerinin zihninde eski kendini arar gibi bir veya bir yere ait olduğunu karşıya da ispatlar gibi ait olduğu yerin kültürel özellikleri de gurur duyup kendi benliğini onlarla tamamlar gibi geçmişi Özler ve anlattıkça sarılıp hasreti giderir gibi geride bıraktıklarını Özler ve ahirette kavuşmaya daha da inanır gibi nereden gelip nereye sürüklendiğini en yakın canlı şahidiyle yaşayan tarihi ile dertleşir gibi kendinin aslında kim olduğunu hatırlatır gibi meseleye kim olduğumuzla başlamalıyız.
Eski kimliklerimizi hatırlıyor musunuz? Adımız, evli olup olmadığımız, cinsiyetimiz, dinimiz, nereli olduğumuz, hane numaramız gibi bizi biz yapan ne varsa kimliklerimizde kayıtlıydı.
Oysa şimdi yalnızca 11 haneli TC kimlik numarasından ibaretiz. Hatta öyle ki cinsiyetinizi bile belirsiz bir şekilde yazıyorlar. Belki de bu, köklerimizi kaybediyor olmamız demek!
Bizden bunu bekliyorlar bunu istiyorlar…
Eğer uyanıp bizi ne yapmak istedikleri konusunda uyanmazsak, kendimize gelmezsek, köklerimize sahip çıkmazsak; son doğal insan biz olacağız gerçekten de…
Eski ile vedalaş ve ne veriyorsak ona alış artık normalin bu diyorlar .
Salgınla birlikte başlayan bu süreçle şimdi de; yangınlar, sel ve deprem felaketleri ve kaosa alıştırılıyoruz…
Hiçbirimiz geçmişteki aile yapılarımızı özlemiyor muyuz?
Yalnızlaştıkça mutsuzlaştığımızı görmüyor muyuz?
Bir an önce fabrika ayrı ayarlarımıza geri dönmemiz gerektiğini ne zaman idrak edeceğiz?
Geç olmadan kendine gel insanoğlu!
Belki de bugünler ölüm virajından önceki son çıkıştır…
Kendi ölümüne doğru hızla gidiyorsun.
Hadi çek ayağını gazdan…